Potrzeba miłości stanowczej objawia się bardzo wyraźnie, gdy dziecko ma półtora roku czy dwa latka. Pojawienie się u malucha niepożądanych reakcji może zbić z tropu rodziców, którzy nie są na to przygotowani. Tymczasem nasze dziecko powoli przeobraża się z godnej uwielbienia, choć wymagającej kruszyny w ruchliwy czołg na nogach.
Musimy przestawić się na inne tory. Dla rodziców miłość stanowcza oznacza też uświadomienie sobie, że po tym, jak przez osiemnaście pierwszych miesięcy nieustannie uszczęśliwialiśmy nasze dziecko, następuje nagle całkowity zwrot sytuacji. Jeśli chcemy rzetelnie wykonać swe zadanie, teraz musimy być dla malca trochę nieprzyjemni, nawet kilka razy dziennie, choć każdorazowo tylko na kilka minut.
Zazwyczaj dziecko samo ?dopomoże” nam w tym, wybierając czynności zupełnie nie dające się zignorować, jak na przykład wyrzucanie zawartości lodówki na podłogę czy wchodzenie do doniczek z kwiatami.
Taka sytuacja wymaga przede wszystkim stanowczości na zewnątrz i spokoju wewnątrz. Nie pozwólmy dzieciom myśleć, że są słodkie, gdy broją i nie słuchają nas. Potrwa kilka tygodni, zanim sprawy ułożą się właściwie. Zniżmy głos, zróbmy poważną minę i uwierzmy, że wprowadzanie pewnego rygoru wychowawczego pozwoli dzieciom nauczyć się wielu rzeczy.
Podczas gdy miłość łagodna otwiera serce dziecka, miłość stanowcza nadaje mu wyrazistości i hartu. Dzięki niej dzieci w miarę dorastania stają się również silne i wyraziste wobec otaczającego je świata.
